Huur is de overeenkomst waarbij de ene partij, de verhuurder, zich verbindt aan de andere partij, de huurder, een zaak of een gedeelte daarvan in gebruik te verstrekken en de huurder zich verbindt tot een tegenprestatie (art. 7:201 B.W.):. Van huur is sprake als de ene partij: de verhuurder het gebruik van een zaak verstrekt aan de andere partij: de huurder die daarvoor een tegenprestatie moet betalen. Lees meer ….

Bij huur kan men denken aan een huis of auto, maar er zijn vele soorten huurovereenkomsten. Voor veel huurovereenkomsten staan huurder en verhuurder in een gelijkwaardige positie tegenover elkaar. Voor enkele overeenkomsten zoals huur van woningen of middenstandsbedrijfsruimte, kiest de wetgever voor de bescherming van een partij, de huurder, tegenover de ander, de verhuurder. De wet geeft dan  bepaling met dit doel die min of meer ‘dwingend recht’ zijn. Men kan er niet of slechts beperkt van afwijken.
Bij bedrijfsruimten wordt onderscheid gemaakt tussen middenstandsbedrijfsruimten en overige bedrijfsruimten.
•    middenstandsbedrijfsruimte: winkels, cafés, restaurants, afhaal- en besteldiensten, ambachtsbedrijven, hotels en kampeerbedrijven. Deze bedrijfsruimten zijn toegankelijk voor het publiek voor de levering van goederen of diensten.
•    overige bedrijfsruimte (banken, kantoren, pakhuizen, fabrieken, etc.)

Middenstandsbedrijfsruimten wordt behandeld in artikel 7:290 en verder van het Burgerlijk Wetboek, wordt daarom ook wel ‘290-bedrijfsruimte’ genoemd. Lees hier meer over de beëindiging van de huur van ‘290-bedrijfsruimte’ ….