Adoptie van kinderen uit het buitenland komt vandaag de dag steeds vaker voor. Om veel verschillende redenen kunnen mensen ervoor kiezen om een kindje uit het buitenland te halen. De mogelijkheid tot adoptie van een kind is in 1956 ingevoerd. Helaas is het adopteren van een kind een langdurige zaak. Niet alleen bestaan er in Nederland rond de adoptie veel wettelijke regels en voorschriften, ook de regels uit het adoptieland moeten worden nageleefd. Deze regels zorgen er vaak voor dat de adoptieprocedure erg lang duurt en veel geld kost. In dit artikel worden de regels voor adoptie van een kind uit het buitenland die hier in Nederland gelden besproken. Deze regels staan in de Wet opneming buitenlandse kinderen ter adoptie. Hiernaast staan er regels over adoptie in het Haagse adoptieverdrag en in ons Burgerlijk Wetboek.

Voorwaarden voor de ouders

Aan de adoptie van een kind uit het buitenland zijn verschillende voorwaarden verbonden. Zoals gezegd zijn namelijk de regels binnen Nederland en de regels binnen het adoptieland beide van toepassing. Allereerst wordt de eis gesteld dat het kind wordt opgenomen door twee personen die met elkaar zijn getrouwd. In Nederland is het ook toegestaan om als alleenstaande een kind te adopteren (hieronder vallen dan ook samenwonenden en mensen die een geregistreerd partnerschap aan zijn gegaan). Dit betekent helaas dat deze personen vaak alleen Nederlandse kinderen kunnen adopteren, omdat adoptie door één persoon in veel landen niet is toegestaan. Hiernaast wordt lang niet in alle landen geaccepteerd dat een kind wordt aangenomen door twee personen van hetzelfde geslacht (ook niet wanneer sprake is van een huwelijk tussen deze personen). Ook is het van belang dat de personen die het kind willen adopteren in Nederland wonen.    ▲

Leeftijd

Naast de burgerlijke staat van de ouders is ook de leeftijd van de ouders belangrijk. In de regel geldt dat beide adoptieouders niet meer dan veertig jaar ouder mogen zijn dan het te adopteren kind. Wil men dus een pasgeboren kind adopteren, dan mogen beide personen niet ouder zijn dan veertig jaar. Ben je ouder dan veertig en wil je toch een kind adopteren, dan betekent dit automatisch dat het te adopteren kind een hogere leeftijd heeft. Daarnaast geldt ook nog dat de adoptieouders jonger moeten zijn dan tweeënveertig jaar wanneer zij de hieronder te bespreken beginseltoestemming bij de overheid aanvragen. Hierop kan soms een uitzondering gemaakt worden. Hiervoor is een bijzondere geschiktheid van de ouders vereist. Of de ouders bijzonder geschikt zijn wordt bepaald door de Raad van Kinderbescherming.    ▲

Beginseltoestemming

Voor de adoptie is verder vereist dat de ouders beginseltoestemming krijgen. Dit is de toestemming van de minister van Justitie om een kind uit het buitenland te adopteren. De overheid geeft hiermee aan dat de ouders geschikt worden bevonden om een kind aan te nemen. Sommige stellen hebben in het verleden geprobeerd om een kind zonder een beginseltoestemming naar Nederland te brengen. Hierbij probeerden zij de ouders van het kind te worden door een valse geboorteaangifte te doen. Dit is nadrukkelijk verboden.

Is er toestemming gegeven, dan begint de bemiddelingsfase. Er wordt contact gelegd met de instantie van het land waaruit het kind zal worden geadopteerd. Er wordt dan natuurlijk ook gekeken naar de regels die gelden in het buitenland. De toestemming van de minister van Justitie is drie jaar geldig, tenzij de ouders voor die tijd de leeftijd van zesenveertig jaar hebben bereikt. Is er geen beginseltoestemming gegeven, dan kunnen de ouders hiertegen bezwaar maken. Wordt ook dit bezwaar afgewezen, dan kunnen de ouders in beroep gaan bij de rechtbank.

Als laatste is vereist dat de adoptieouders voordat zij het kind aannemen, verklaren dat zij het kind de nodige medische zorg zullen bieden.    ▲

Het kind

In de adoptieprocedure gaat het natuurlijk voornamelijk om het adoptiekind. Het belang van dit kind gaat vóór het belang van de adoptieouders. Dit betekent dat moet worden onderzocht wat de positie van het kind in het eigen land is. Uit dat onderzoek moet blijken dat het kind beter af is in Nederland dan in het eigen land. Is dit niet zo, dan kan het kind niet voor adoptie worden aangeboden. Hierbij moet ook gekeken worden naar de biologische ouders van het kind. Is bekend wie de echte ouders van het kind zijn, dan moeten zij toestemming geven voor de adoptie. Deze toestemming moet officieel zijn en worden vastgelegd zodat kan worden bewezen dat, op het moment van adoptie, de toestemming ook daadwerkelijk is gegeven.

Verder geldt dat in Nederland alleen kinderen onder de zes jaar oud mogen worden geadopteerd. Ook mag in de regel niet meer dan één kind tegelijkertijd worden aangenomen. Op beide regels zijn uitzonderingen. Zo mag een kind ouder dan zes jaar wel worden aangenomen als er al een broer of zus van dit kind in het gezin aanwezig is. Ditzelfde geldt voor de adoptie van twee kinderen tegelijk. Wanneer de kinderen broer of zus van elkaar zijn, mogen beide kinderen tegelijk worden aangenomen.    ▲

Toelating in Nederland

Wanneer aan alle voorwaarden is voldaan die hierboven zijn besproken, moeten er nog een aantal zaken worden geregeld voordat het kind in Nederland mag gaan wonen. Allereerst is vereist dat het kind beschikt over een visum. Dit is een machtiging tot voorlopig verblijf. Dit visum kan verkregen worden in het land van herkomst, bijvoorbeeld bij de diplomatieke vertegenwoordigers van Nederland in het land waar het kind vandaan komt. Voor het verkrijgen van dit visum zijn weer andere zaken nodig. Zo heeft het kind een geldige geboorteakte nodig. Dit zijn lastige zaken en het is dan ook verstandig om u hierover goed te laten informeren.

Uit het land van herkomst moet een medische verklaring worden meegegeven. Hierin moet duidelijk staan dat het kind geen besmettelijke ziekten meedraagt of langdurig lichamelijk of geestelijk ziek is (handicaps tellen niet mee).

In het land waar het kind vandaan komt, wordt vaak een uitspraak (rechtszaak) gedaan over de adoptie van het kind. In Nederland wordt ook een rechtszaak gehouden, waarin vaak de uitspraak uit het buitenland wordt erkend. Is er sprake van een huwelijk, dan kan de adoptie worden uitgesproken wanneer de ouders ten minste drie jaar duurzaam hebben samengeleefd en wanneer zij gedurende één jaar onafgebroken voor het te adopteren kind hebben gezorgd. Door deze uitspraak komen de ouders in familierechtelijke betrekking te staan tot het kind. Dit betekent dat zij als de ouders van dit kind worden gezien. Zo heeft het kind bijvoorbeeld recht op de erfenis van de ouders wanneer zij sterven en krijgt hij of zij de achternaam van één van de adoptieouders. Wanneer het kind daadwerkelijk in Nederland is, moeten de ouders ervoor zorgen dat het kind een verblijfsvergunning krijgt. Daarnaast moeten de ouders hun kind opgeven bij de afdeling Bevolking bij de eigen gemeente.    ▲