Het Nederlandse bedrijfsleven wordt jaarlijks voor vele miljoenen benadeeld. De gebruikte methoden zijn vaak verrassend eenvoudig en soms al jaren bekend. Aangezien een gewaarschuwd ondernemer voor twee telt volgt hier een oude truc, die wegens klaarblijkelijk succes al jaren wordt geprolongeerd. Volkomen onaangekondigd krijgt een bedrijf een brief of fax uit het verre buitenland (vaak Nigeria). De schrijver stelt dat hij in de positie verkeert om een aanzienlijk bedrag (vaak miljoenen dollars) op te strijken. Op dat geld wordt om uiteenlopende redenen geen aanspraak meer gemaakt door de begunstigde of is gewoonweg van niemand. Om de beschikking over het geld te kunnen krijgen wordt het benaderde bedrijf gevraagd om met het opzetje mee te doen door slechts een eenvoudige handeling te verrichten. Om de transactie de schijn van legaliteit te verlenen zullen er zogenaamd goederen of diensten moeten worden geleverd. Dit zal uit bescheiden moeten blijken.
Daartoe verzoekt de schrijver om een paar stuks blanco ondertekend briefpapier met het briefhoofd van de onderneming, een aantal proforma facturen voor zogenaamd te leveren goederen en het bankrekeningnummer van het bedrijf. Van de over te maken gelden wordt de aangeschreven onderneming meestal 30% als commissie in het vooruizicht gesteld. De overige gelden moeten worden doorgesluisd naar een nader op te geven bankrekening. Indien op het aanbod wordt ingegaan volgt na verloop van tijd een verzoek om een voorschot om de transactie mogelijk te maken.De geloofwaardigheid wordt soms nog vergroot door middel van valse telex-berichten of telefoontjes vanuit Nigeria, waarbij zogenaamde overheidsof bancaire instanties de transactie bevestigen en aangeven dat deze binnen enige dagen zal plaatsvinden. Wanneer eenmaal een voorschot is betaald dan laat de aanbieder niets meer van zich horen of er volgt een bericht dat er meer geld nodig is om de transactie te doen slagen. Een bedrijf dat op deze manier is opgelicht kan natuurlijk aangifte doen bij politie en justitie. Dit zal echter niet snel leiden tot teruggave van de overgemaakte bedragen. De opgegeven adressen in het buitenland blijken vals of de bewoner is met de noorderzon vertrokken en de bankrekeningen waarnaar het geld is overgemaakt zijn geleegd door onvindbare stromannen. Een bijkomende reden om geen aangifte te doen kan ook zijn dat een bedrijf, dat nep-facturen opstuurt, zich schuldig maakt aan het misdrijf valsheid in geschrifte en dus in beginsel zelf kan worden vervolgd.
oktober 1995