Voor compensatie in letselschadezaken is eerst nodig dat de aansprakelijkheid van de veroorzaker vaststaat. Soms, met inbegrip van procedures, duurt dat jaren. Pas daarna kan het vizier worden gericht op de vaststelling van de schade. Is de zaak dan snel opgelost? Vergeet het maar.
Verzekeraars stellen in de regel veel vragen die twijfel zaaien over de (hoogte van) de schade. Maar in veel gevallen zijn die vragen volkomen gerechtvaardigd. Daarbij kan worden gedacht aan de volgende vragen.
* Zou het slachtoffer tot 67-jarige leeftijd hebben doorgewerkt (ongeval weggedacht) of al eerder werkloos zijn geworden of met onbetaald verlof zijn gegaan?
* Moeten we het huidige uitkeringsniveau doorrekenen tot 67-jarige leeftijd?
* Blijft het PGB (persoonsgebonden budget) bestaan?
* Hoeveel geld kost het levenslang om de noodzakelijke aanpassing van een linkerschoen te vergoeden?
En zo zijn er nog veel meer vragen die een antwoord behoeven. Zolang partijen het daarover niet eens zijn, kan de zaak niet worden afgewikkeld.
In een dergelijke situatie doen verzekeraars dan in de regel een veel te laag finaal aanbod onder het mom van ’take it or leave it’. Wil de tegenpartij anders, dan dient er geprocedeerd te worden. Dat laatste was vaak een probleem omdat de advocaatkosten tijdens een procedure niet verhaald konden worden op de – inmiddels – aansprakelijke tegenpartij. Daar is echter verandering in gekomen.
Zodra aansprakelijkheid vaststaat, kan het slachtoffer op kosten van de aansprakelijke partij geschilpunten (meteen) door de rechter laten beslissen, terwijl zijn kosten moeten worden betaald door de tegenpartij.
Deze deelgeschillen kunnen dus steeds op kosten van de aansprakelijke tegenpartij door het slachtoffer worden voorgelegd aan de rechter. Dit systeem geldt alleen voor letselschadezaken en overlijdenszaken. Het is een goede regeling die tegemoet komt aan de zwakkere positie van het slachtoffer in letselschadezaken.
Oktober 2010