In de tweede zaak ging het om een werknemer van TNT Post die tijdens het te voet bezorgen van post was uitgegleden en letsel had opgelopen. Ook in deze zaak concludeerde de Hoge Raad dat er voor TNT Post geen verzekeringsplicht bestond. Het is interessant dat de Hoge Raad in deze zaak overweegt dat er goede argumenten zijn om werknemers een verdergaande, algemene bescherming tegen risico’s van ongevallen in verband met hun werkzaamheden te bieden, maar dat het op de weg van de wetgever ligt om een regeling daarvoor te maken.
De afgelopen decennia is gebleken dat de Hoge Raad op het terrein van werkgeversaansprakelijkheid diverse malen belangrijke knopen heeft doorgehakt, terwijl het eigenlijk op de weg van de wetgever ligt om nieuwe regelgeving te creëren. Uit de laatste jurisprudentie blijkt dat de Hoge Raad het thans duidelijk overlaat aan de werkgever om hierin keuzes te maken.
Aangezien de wetgever de afgelopen jaren steeds meer risico’s bij de werkgever heeft neergelegd, zoals de doorbetaling van het salaris tijdens ziekte gedurende een periode van twee jaar, met de daarmee gepaard gaande re-integratieverplichtingen, ligt het in de lijn der verwachtingen dat de wetgever de verzekeringsplicht van werkgevers voor bepaalde risico’s die werknemers lopen, verder zal oprekken. Vooralsnog zal echter moeten worden afgewacht aan welke specifieke voorzieningen ten behoeve van werknemers de wetgever dan denkt. Dit zal dan wel moeten gebeuren in samenspraak met de verzekeringsbranche, die uiteindelijk moet beoordelen voor welke risico’s er dekking kan c.q. zal worden verleend.