In de juridische literatuur wordt aangenomen dat de notulen ‘een zakelijk verslag in schriftelijke vorm van het ter vergadering behandelde’ bevatten. Hieronder valt de besluitvorming, bijvoorbeeld in het geval een voorgesteld besluit wordt verworpen, alsmede gegevens aan de hand waarvan kan worden beoordeeld of het nemen van een besluit mogelijk was. Dit laatste bijvoorbeeld in het kader van een voor besluitvorming vereiste gekwalificeerde meerderheid. De notulen hoeven niet een woordelijk verslag te geven van de beraadslaging, al wordt een samenvatting hiervan wel wenselijk geacht volgens de meeste schrijvers. De vraag of een besluit daadwerkelijk (rechtsgeldig) is genomen, hangt echter niet af van het vaststellen van de notulen. Het kan in die zin slechts als bewijsmiddel dienen. Ook in de parlementaire geschiedenis wordt aangenomen dat notulen ‘slechts een schriftelijk bewijsstuk zijn van hetgeen op een vergadering is voorgevallen’.
Kortom, de notulist moet wel opletten maar kan veelal volstaan met een zakelijke samenvatting van het besprokene. Indien niemand daar waarde aan hecht, kan zelfs volstaan worden met alleen de weergave van de aangenomen en verworpen besluiten. Hij hoeft zich dus niet blauw te schrijven. Wel dient de aandeelhouder de opgemaakte notulen goed te lezen. Indien deze onjuistheden bevat kan de aandeelhouder daar gedurende een beperkte periode bezwaar tegen maken. Indien hij dat nalaat, wordt aangenomen dat de notulen juist en volledig zijn.
Overigens geldt voor het bestuur van een vennootschap wel de verplichting aantekening te houden van de genomen besluiten. Dit houdt het maken van een zogeheten besluitenlijst in. Als deze aantekeningen van invloed zijn op rechten en verplichtingen van de vennootschap vallen deze onder de bewaarplicht voor het bestuur. Hier dient de notulist dus meer op te letten en van het besprokene zorgvuldig en juist aantekeningen te houden.